12 marca 2025 r. 

Koncert Jagi Wrońskiej "Taki pejzaż" to niezwykła muzyczna podróż w świat Ewy Demarczyk. Niezwykle wykonanie zachwyciło publiczność. Artystka otrzymała owacje na stojąco i podwójnie bisowała dla uniwersyteckiej publiczności. Jaga Wrońska wystąpiła z akompaniamentem wspanialych muzyków: Jacka Bylica (pianista Ewy Demarczyk) - fortepian i Wiesław Dziedziński – akordeon (akordeonista grający m.in. z Luciano Pavarottim)

Jaga Wrońska - wokalistka, pieśniarka, pisze teksty i muzykę, ale przede wszystkim interpretuje pieśni z całego świata; śpiewa w języku ojczystym, a także po francusku, niemiecku, romsku, w jidysz i in., posługuje się też lwowskim bałakiem; Ma w swoim repertuarze ponad 30 recitali tematycznych (m.in. pieśni ludowe, lwowskie, żydowskie, cygańskie, podwórkowe, utwory wielkopostne, piosenki kompozytorów krakowskich). Do wielkich sukcesów artystki należy fakt, że to właśnie dla niej powstał recital nowych piosenek Zygmunta Koniecznego ,,Z nutą Jasminum” (sł. Monika Partyk). Przez wiele lat związana była z krakowskim Kabaretem Loch Camelot, jest też zaprzyjaźniona z Piwnicą pod Baranami; koncertowała w całej Europie, w tym wielokrotnie we Francji; właśnie piosenka francuska jest znakiem rozpoznawczym Jagi Wrońskiej; artystka bywa nazywana krakowskim Wróbelkiem, polską Édith Piaf; kocha swoją publiczność i jest to miłość odwzajemniona.

W koncercie „Taki pejzaż” zabrzmiały niezapomniane piosenki Ewy Demarczyk. W brawurowym wykonaniu Jagi Wrońskiej usłyszelismy największe przeboje Czarnego Anioła polskiej piosenki m.in. „Karuzela z Madonnami”, „Groszki i róże”, „Wiersze wojenne” Baczyńskiego, „Jaki śmieszny”, „Cyganka”, „Czarne Anioły”. Jako niespodzianka wybrzmiały nowe piosenki Zygmunta Koniecznego do słów wybitnej krakowskiej poetki piosenki - Moniki Partyk. Nowe utwory pochodzą z recitalu ,,Z nutą Jasminum’’, napisanego specjalnie dla Jagi Wrońskiej.

fot. Piotr Tołwiński

---------------------------

Ewa Demarczyk (16.01.1941-14.08.2020)
polska piosenkarka, absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie; w latach 1962-1972 artystka Piwnicy pod Baranami (nazywana Czarnym Aniołem Piwnicy); uznawana za jedną z najbardziej charyzmatycznych artystek sceny muzycznej swoich czasów i do dziś – niedościgniony wzór dla wykonawców piosenki literackiej; ceniona za zdolności interpretacyjne, ekspresję, brawurową dykcję i niepowtarzalne sceniczne emploi, podkreślone oszczędnością ruchu, czernią strojów, otaczającym pieśniarkę mrokiem. To w Piwnicy pod Baranami Ewa Demarczyk nawiązała w 1962 r. współpracę z Zygmuntem Koniecznym, którego kompozycje z sukcesami prezentowała na Studenckim Konkursie Piosenkarzy w Krakowie, Festiwalu w Opolu, Sopocie, we włoskim Arezzo czy wreszcie w paryskiej Olympii. „Karuzela z madonnami” (sł. Miron Białoszewski), „Grande Valse Brillante” (sł. Julian Tuwim), „Taki pejzaż” (sł. Andrzej Szmidt) weszły do kanonu polskiej muzyki jako synonim sztuki estradowej najwyższej klasy. Od 1966 r. repertuar Ewy Demarczyk dopełniają kompozycje Andrzeja Zaryckiego, wśród których niezapomniane pozostają - „Skrzypek Hercowicz” (sł. Osip Mandelsztam), „Sur le pont de d’Avignon” (sł. Krzysztof Kamil Baczyński), „Ballada o cudownych narodzinach Bolesława Krzywoustego” (sł. Gall Anonim) i wiele innych. W repertuarze artystki znalazły się też kompozycje Leszka Długosza, Lucjana Kaszyckiego i jedna – Krzysztofa Komedy. Koncertowała w latach 60. i 70. m.in. we Włoszech, Francji, Meksyku, USA, Japonii. Wystąpiła w kilku filmach. Z końcem lat 70. jej koncerty stały się coraz rzadsze, choć na przełomie lat 80. – 90. kontynuowała próby i prowadziła krakowski Teatr Muzyki i Poezji, zwany Teatrem Ewy Demarczyk.
Ukazały się zaledwie trzy płyty Ewy Demarczyk: „Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego” (1967 r.), „Ewa Demarczyk” (1975 r., piosenki śpiewane w języku rosyjskim) oraz „Live” (1979 r., piosenki w języku polskim, francuskim, rosyjskim, hiszpańskimi niemieckim).